Biblioteka Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy jest ogólnouczelnianą jednostką organizacyjną, pełniącą zadania dydaktyczne, naukowe i usługowe. Z jej zasobów korzystają zarówno studenci, naukowcy, jak również mieszkańcy miasta i regionu.
W skład systemu biblioteczno-informacyjnego uczelni wchodzi Biblioteka Główna oraz Biblioteka Psychologiczna. Zbiory mają charakter uniwersalny i obejmują obecnie ponad 800 tys. jednostek. Biblioteka zapewnia również szeroki dostęp do zasobów cyfrowych, zarówno stacjonarnie, jak i online. Dla podniesienia jakości usług współpracuje z bibliotekami i instytucjami regionalnymi oraz prowadzi działalność naukową, szkoleniową oraz wystawienniczą.
Zalążkiem Biblioteki był księgozbiór Studium Nauczycielskiego, przejęty w 1969 r. przez Wyższą Szkołę Nauczycielską w Bydgoszczy. Biblioteka, mieszcząca się początkowo w gmachu uczelni, w 1993 r. przeniosła się do budynku w głównym kampusie przy ul. Chodkiewicza, a w roku 2013 do własnego gmachu na ul. Szymanowskiego. Budowa budynku Biblioteki sfinansowana została głównie z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Na drugim piętrze zorganizowana została przestrzeń Wolnego Dostępu, która daje możliwość samodzielnego i swobodnego korzystania z księgozbioru, stanowisk komputerowych, sieci wi-fi, kabin pracy indywidualnej bądź grupowej oraz wielu miejsc do wygodnej pracy.
Stworzenie i rozwinięcie kolekcji zbiorów specjalnych było zasługą pierwszego dyrektora dr Henryka Dubowika. Zgromadzono duży zasób książek ilustrowanych z różnych epok, m.in. 2 karty z miniaturami pochodzące z XV-wiecznego pergaminowego rękopisu. Wśród starych druków znalazły się cenne i unikatowe książki pochodzące z najznakomitszych oficyn, zarówno polskich, jak i obcych. Uwagę zwracają: Marcina Kromera Dzieje Polski z 1558 r. z bazylejskiej oficyny Joannesa Oporinusa; Leonharda Fuchsa Kreüterbuch z ręcznie kolorowanymi drzeworytami, wydany w 1543 r. w Bazylei przez Michaela Isingrina; słynne dzieło Georga Rüxnera Thurnier-Buch, wydrukowane we Frankfurcie nad Menem w 1566 r. przez Georga Rabena.
Zbiór inkunabułów jest niewielki, obejmuje 18 woluminów wydanych w ważnych ośrodkach ówczesnego drukarstwa przez wybitnych typografów: w Norymberdze - Anton Koberger, w Bazylei - Johann Petri i Johann Froben, w Strasburgu - Georg Husner, w Wenecji - Joannes Vercellensis, Baptista de Tortis, Franciscus Renner, Bonetus Locatellus, w Mantui - Johann Schall, w Bolonii - Benedictus Hectoris, w Lipsku - Georg Böttiger. Druki z XVI w. pochodzą z najsłynniejszych zagranicznych oficyn: włoskich Aldusa Manutiusa i Giuntów, francuskich: Jodoca Badiusa Ascensiusa, Jeana Petit, rodziny Estienne, i innych, m.in. bazylejskich, antwerpskich. Bardzo dobrze reprezentowane są w zbiorze oficyny polskich typografów: Jana Hallera, Hieronima Wietora, Macieja Wirzbięty, Łazarza Andrysowica i in. Starano się również gromadzić pewne kolekcje tematyczne, np. encyklopedii. Stąd Biblioteka dysponuje, m.in. kompletnym, 35-tomowym, XVIII-wiecznym wydaniem Wielkiej Encyklopedii Francuskiej, redagowanej przez Denisa Diderota i Jeana d'Alemberta, jak również niemal wszystkimi encyklopediami polskimi, w tym Nowymi Atenami Benedykta Chmielowskiego, wydawnictwami Orgelbranda, Trzaski, Everta i Michalskiego.
W sumie zbiory specjalne Biblioteki stanowią starannie i trafnie dobraną kolekcję pozycji reprezentujących ważniejsze ośrodki drukarstwa w Polsce i na zachodzie Europy oraz wydawnictwa charakterystyczne dla kolejnych okresów dziejów książki i kultury.